در این پروتکل، داده‌ها بین سرویس دهنده و گیرنده رمزگذاری می‌شوند؛ به همین دلیل، داده‌ها در طول انتقال از کانال غیر امن مانند اینترنت، اینترانت و …، حفاظت شده باقی می‌مانند.

هرچند دسترسی به این داده‌ها ممکن است، اما به دلیل آن‌که رمزگذاری شده اند، برای بدست آوردن داده‌های رمزگشایی شده اصلی، باید کلید مورد استفاده در آن نشست ارتباطی امن (Secure connection session) را دانست. از این رو، این پروتکل عملاً غیرقابل نفوذ است.

البته در دنیای هک و امنیت، چیز غیرممکنی وجود ندارد! برای مثال، ممکن است طی فرایندهای خاص، بسیار پیچیده و مهندسی شده، حتی بدون داشتن کلید نیز روزی بتوان داده‌های اصلی را بدست آورد یا مثلاً ممکن است کلیدهای مورد استفاده در فرایند رمزگذاری و رمزنگاری، از سمت سرویس دهنده پروتکل امن، به سرقت رفته باشند.

از سوی دیگر، داده‌ها فقط و فقط در طول مسیر انتقال از کانال مورد نظر رمزگذاری شده اند؛ یعنی داده‌های اصلی، در سمت سرویس دهنده و گیرنده توسط پروتکل SSL رمزنگاری نمی‌شوند. به همین دلیل، درصورتی که بدافزاری در هر یک از این سمت‌ها قرار بگیرد، می‌تواند داده‌های اصلی را به راحتی بدزدد.

البته تاکنون گزارشی از سرقت اطلاعات از طریق کانال امن SSL منتشر نشده است بنابراین می‌توان آن را یک پروتکل “واقعاً امن” دانست.